Het is nu moeilijk voor te stellen, maar er is ooit een tijd geweest, dat alternatievelingen en discofans elkaar op zaterdagavond te lijf gingen. Het waren twee volledig gescheiden werelden, maar de laatste vijf jaar lijkt de rock-voor-de-dansvloer steeds meer aan terrein te winnen. Werd het een aantal jaar geleden nog afgedaan als een vluchtige trend, de talentvolle artiesten blijven uit de grond schieten. Neem nou Friendly Fires, een jong trio uit Sint Albans, een gegoede voorstad van Londen. Het kunstzinnige boekje (zoals het een goede indieband betaamt zonder veel informatie maar met mooie foto’s) verraadt de arty neigingen van het trio. Wat Friendly Fires anders doet dan soort- en tijdgenoten is dat er achter de beat een romantisch gevoel schuilt. Het uit zich vooral in de zanglijnen en teksten maar soms in de vage ‘shoegazer’-achtige geluidseffecten. Talking Heads en The Cure zijn de namen die het vaakst opduiken als referentiekader. Friendly Fires is niet de eerste band die dat geluid recyclet, maar daar zal de generatie die niet met die groepen opgroeide niet om malen. Want die hebben Friendly Fires. (PdK)