Zou Fran Healy wel lukken wat zijn band Travis al enige jaren tevergeefs probeert? Op Wreckorder doet hij in ieder geval een poging om in zijn eentje de luchtige pop van zijn band nieuw elan te geven. Een geluid waarvan hij wel alle rafelrandjes nog zorgvuldiger heeft verwijderd. Het lijkt een uitgekiende strategie, nadat Travis’ geforceerd rockende Ode To J. Smith slecht werd ontvangen. De stilte die volgde was een perfect moment voor het eerste soloalbum van de charmante zanger. Wreckorder weet ondanks bijdragen van grote namen (Paul McCartney, Neko Case) nergens te prikkelen. Dat komt niet alleen door het weinig avontuurlijke geluid, maar ook door het ontbreken van werkelijk aansprekende liedjes. Het hoe en waarom van dit soloavontuur blijft dan ook ongewis. In deze vorm had Healy de liedjes net zo gemakkelijk kunnen presenteren als het nieuwe Travis-album. (MS)