Ook recensenten en programmeurs van popmuziek hebben zo hun lievelingetjes die ze van tijd tot tijd naar voren schuiven. Caribou heeft niet te klagen wat aandacht betreft, ondanks de op het eerste gehoor vaak vreemde en moeilijk te verteren muziek. Het project van knutselaar Dan Snaith is een must voor mensen die van een muzikale uitdaging houden, maar is voor de meeste mensen te experimenteel. De grootste kracht van Snaith is dat zijn muziek bij herhaaldelijk luisteren logisch begint te klinken en helemaal niet zo vreemd blijkt te zijn. Dit is tegelijkertijd zijn grootste zwakte, want het aparte en bijzondere element van de muziek van Caribou is er zo snel af. Na de psychedelische sixtiespop van Andorra (2007) komt Snaith verrassend voor de dag met wat hij Liquid Dance noemt: dansmuziek die voortkabbelt als een rustig beekje. Ondanks de durf en de interessante geluiden, houdt Swim het midden tussen een meesterwerk en ietwat belegen popplaat. Het zal critici er niet van weerhouden om ook nu weer Caribou jubelend binnen te halen. (JE)