Op zijn voorganger Colorstrip (2006) liet de uit Detroit afkomstige Jimmy Edgar horen dat hij genoeg ideeën had om de funk een nieuw leven in te blazen. Hij nam de standaardpartijen van synthesizerspelers uit jaren tachtig funkbands en combineerde deze met het geluid van stadgenoten als Carl Craig, Juan Atkins, Derrick May en Kevin Saunderson die de pioniers van de Detroit techno genoemd mogen worden. Hiermee creëert hij een nieuw soort future funk dat uitstekend geschikt is voor de kosmische dansvloer. Alsof Kraftwerk besmet is geraakt met het P-funk virus. Liefhebbers van het ouderwetse, rauwe funkgeluid kunnen XXX beter links laten liggen, want het nadeel van Edgar’s formule is dat zijn composities zonder uitzondering zeer steriel en klinisch klinken. Wie zijn luisterprioriteiten stelt bij vernieuwing in de muziek doet er goed aan XXX uitvoerig te beluisteren, want Edgar’s combinatie van elektronica en de funkerfenis levert zonder meer een nieuwe invalshoek in de wereld der computermuziek op. (AD)