Ze dreigt een beetje te verdwijnen tussen het enorme aanbod aan vrouwelijke singer/songwriters. En dat is jammer want Kim Richey levert sinds 1998 de ene na de andere mooie plaat af. Chinese Boxes is al weer het vijfde album, de verzamelaar Collection niet meegerekend. Ergens tussen Suzanne Vega en Sheryl Crow in heeft Richey haar eigen niche gevonden, een vriendelijke vorm van folkpop waarin haar ijle zangstem goed gedijt. Richey is een songschrijver met een goed gevoel voor melodie, een talent dat ze op gezette tijden aanwendt voor anderen (o.a. Mary Chapin Carpenter, Trisha Yearwood, James Morrison). Maar ook als soloartiest weet ze de juiste snaar te raken, zoals ze bewees in de tournee met John Hiatt, voor wie ze het voorprogramma verzorgde. De productie had wat uitgesprokener gekund, af en toe klinkt het te liefjes. Maar zoals de Chinese doosjes waar het album naar vernoemd is, geven ook Richey’s geheimen zich na verloop van tijd prijs. (MS)