Pianist Pierre-Laurent Aimard staat vooral bekend als de virtuoze voorvechter van vooral complexe pianomuziek. Als geen ander weet hij ongelooflijk ingewikkelde partituren met bijna chirurgische precisie te ontrafelen. Met het oog op zijn indrukwekkende discografie (o.a. Ligeti, Messiaen en Bach) lijkt dit Liszt-dubbelalbum enigszins een buitenbeentje. Niets is echter minder waar. In een interview op Youtube noemt Aimard het zíjn Lisztportret. En dat schildert hij op zijn welbekende grondige wijze. Elk schijfje bevat namelijk een zelfstandig programma waarin Aimard twee lijnen vanuit Liszt tot ver in de twintigste eeuw doortrekt. Op de eerste laat Aimard eendelige sonates van Wagner, Skrjabin en Berg uitmonden in Liszts magistrale Sonate in b; een beweging die onderweg wordt aangevuld met later pianowerk van Liszt. De tweede cd staat in het teken van Liszt de vernieuwer en laat relaties horen in werk van twintigste-eeuwse componisten als Bartók, Stroppa, Ravel en Messiaen. Deze schijnbare losse aaneenschakeling van werken plaatst Aimard in een suggestieve beweging van donker naar licht. Beginnend met Liszts Thrénodie en afgesloten met de haast transcendentale Vallée d’Obermann uit Année de Pèlerinage. Zonder twijfel vormt dit album een van de belangrijkste releases van het Lisztjaar 2011. (JWvR)