Van de gitaargoden van weleer is Jeff Beck altijd de meest wispelturige geweest. Terwijl Jimmy Page een icoon werd van de hardrock en Eric Clapton de blanke blues meestal trouw bleef, wipte Beck, na zijn korte staat van dienst bij de Yardbirds (1965-1966) over van het ene op het andere genre. Volgens velen is Beck altijd wel de onbetwiste virtuoos geweest in dat rijtje van invloedrijke gitaristen. Maar Loud Hailer is dan weer zo’n album waarvan je je afvraagt wat er de bedoeling van is. Beck gaat hier een samenwerking aan met de twee jonge muzikanten Carmen Vandenberg (gitaar) en Rosie Bones (zang). Als er niet ‘Jeff Beck’ op de cover had gestaan, dan was het nauwelijks opgevallen als cd van een schools baldadige meidenrockband. Met uitstekend gitaarwerk, dat wel. Geruggensteund door Vandenberg laat de meester zijn Stratocaster weer als vanouds scheuren en zingen. Maar daarmee waardeert hij niet meer dan een verzameling obligate soul- en rocksongs op. Vooral Bones, met haar aanstellerige en gemanierde stemgebruik en clichématige teksten, doet soms de tenen krommen. Beck lijkt dit amateurisme niet te boeien. Wanneer de cd bij ons in de speler ligt, ligt deze zeventiger zelf waarschijnlijk onder een auto. Aan wagens sleutelen is immers zijn grootste passie. (MR)