In Van lichtekooi en zwiepkanarie reanimeren Stella Bergsma en Sylvia Witteman de taal van weleer. Toen balorige meisjes nog Milva’s waren en wufte meisjes bakvissen. Toen sijsjes parmantig zongen in het tweeduister, waarna de schrokop zich ledig in ’t oorkussen liet zakken. Vroeger, toen we nog levertraan slikten en saffies rookten. Toen snakerijen niet mochten en je nog potjandosie moest zeggen. Uit de columns van Bergsma en Witteman blijkt dat die oude woorden nog lang niet kassiewijle hoeven te zijn. Zij verzamelden onterecht vergeten woorden om mee naar huis te nemen, liederlijk te bepotelen, en aan je eigen lexicon toe te voegen. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie