Het onderzoek vond plaats in 72 ondernemingen en instellingen, verdeeld over 14 bedrijfsgroepen in het bedrijfsleven, de gezondheidszorg en de maatschappelijke dienstverlening met in totaal 112.000 werknemers. In de onderzochte organisaties gezamenlijk nam het aantal flexibele arbeidsrelaties in de periode 1982-1985 met 17,3% toe. Het gebruik van uitzendkrachten steeg in dezelfde periode met 27,5%. Voor de komende drie jaar verwacht het merendeel van de onderzochte organisaties een verdere toename van het aantal flexibele arbeidsrelaties en een dalend of gelijkblijvend gebruik van uitzendkrachten. In de praktijk werd een zeer veelvormig beeld aangetroffen, zowel wat het voorkomen van flexibele arbeidsrelaties betreft, als de juridische en praktische vormgeving ervan. Een aantal sectoren, onder andere de detailhandel en de horeca, kent al sinds lange tijd flexibele arbeidsrelaties. In andere sectoren, zoals de gezondheidszorg en de maatschappelijke dienstverlening, is er de laatste jaren van een sterke opkomst sprake. Deze wordt veroorzaakt door sterkere schommelingen in de vraag naar hulpverlening, maar meer nog door de bezuinigingen. Hierdoor is een veel strakker personeelsbeheer nodig dan voorheen Flexibele arbeidsrelaties blijken vrijwel uitsluitend voor te komen in de lagere functies. In de helft van de onderzochte bedrijfsgroepen betreft het bovendien hoofdzakelijk vrouwen Het rapport gaat uitgebreid in op de organisatorische ontwikkelingen en behoeften, die ten grondslag liggen aan de toenemende groei van het aantal flexibele arbeidsrelaties. Genoemd worden o.a. schommelingen in de produktie of dienstverlening, afwezigheid van vaste medewerkers, onzekerheid over de toekomst, kostenbeheersing en bezuinigingen. De onderzoekers doen een aantal aanbevelingen voor mogelijk nieuwe regelgeving, informatieverschaffing, personeelsplanning en belangenbehartiging voor de groeiende groep flexibele werknemers.