In tegenstelling tot de composities die Johan de Meij schreef voor symfonieorkest (Symphony nr. 1 The Lord of the Rings, Loch Ness, Aquarium etc.) heeft zijn eerste werk voor fanfare geen programmatische titel. De naam Pentagram (vijfpuntige ster) heeft alleen betrekking op de structuur van het stuk, enerzijds omdat het uit vijf delen bestaat, anderzijds omdat het hoofdthema uit vijf noten is opgebouwd. (Maar geen pentatonische toonladder, zoals de titel doet vermoeden.) De delen zijn thematisch met elkaar verbonden en lopen ononderbroken in elkaar over, in één lijn getekend, als een pentagram. Door de eeuwen heen heeft het begrip pentagram meerdere betekenissen gehad. De Pythagoras noemden het de "Pentalpha", de Keltische priesters "Druïdenvoet". Andere aanduidingen zijn "Zegel van Koning Salomon" en "Gobelin kruis" tijdens de Middeleeuwen. De belangrijkste symbolische waarde van het pentagram is die van het 'calamiteiten afwendend teken'. De duivel en andere boze geesten worden ernstig gehinderd in hun activiteiten door het pentagram. Althans, dat beweert Goethe in zijn "Faust", aangezien Mephistopheles niet over de drempel kan als hij een pentagram op een deur ziet. Om dezelfde reden zijn grafstenen vaak voorzien van een pentagram.