Tot nu toe werd aangenomen dat de rol van de literaire mecenas na de achttiende eeuw was uitgespeeld, maar uit deze studie blijkt aan het begin van de twintigste eeuw sprake was een bloeiende mecenaatscultuur. De auteur doet verslag van onderzoek naar de vormen van mecenaat die zich tussen 1900 en 1940 in Nederland voordeden en de functie voor respectievelijk de mecenas, de schrijver en de productie van literatuur. Ook wordt onderzocht hoe het ontstaan en functioneren van mecenaat zich verhoudt tot processen van concurrentie en samenwerking in het literaire veld, en welke literaire, culturele en maatschappelijke omstandigheden een rol hebben gespeeld in de vroeg-twintigste-eeuwse opleving van de mecenaatscultuur. Bespreking in Knipsel.krant.7(2002)8(16aug.658) en in Boekmancahier.14(2002)54(dec.463-466).