Bij het doorbladeren van deze uitgave klinkt automatisch een verzuchting op van: wat een monnikenwerk. Bladzijde na bladzijde, schip na schip. Onvoorstelbaar hoeveel schepen er zijn vergaan in de drie eeuwen tussen 1500 en 1800. Ze staan er allemaal in. Keurig gerangschikt, op jaar, op soort, op tonnage, op vracht en natuurlijk waar (ongeveer) ze vergaan zijn. Hier en daar aangevuld met een uitgebreider verhaaltje over schip en bemanning. Wetenswaardigheden die de uitgave wat opfleuren, want uiteindelijk is het natuurlijk een opsomming van treurnis en die samenhangt met verlies. Niet in de laatste plaats vanwege persoonlijk verlies en persoonlijke tragedie. Vijduizend (!) wrakken, die tienduizenden opvarenden vertegenwoordigen, die nu keurig als een maritiem kerkhof naast elkaar gerangschikt staan. Standaardwerk op gebied van verdwenen schepen