Ummagumma verschijnt in 1970, voor het eerst op Harvest Records, het underground sublabel van EMI. Het dubbelalbum is onderverdeeld in een live- en een studioplaat. Met name op het podium is Pink Floyd gegroeid en heeft de groep de speelse jaren zestig-psychedelica van de eerste twee albums achter zich gelaten. Oude nummers als Astronomy Domine en A Saucerful Of Secrets zijn veranderd in hypnotische spacerock jams en dompelen je reeds onder in de donkere, dromerige en epische sferen waar de groep in de jaren zeventig zo groot mee werd. Op de tweede plaat is vervolgens goed te horen dat het kwartet ook nog zoekende is. De vier leden nemen ieder een kwart van deze voormalige lp voor hun rekening, zonder medewerking van elkaar. Dit leidde tot geforceerde avantgardecomposities van toetsenist Richard Wright en drummer Nick Mason en een flirt met musique concrète van bassist/zanger Roger Waters. De laatste laat ook het breekbare folkliedje Grantchester Meadows horen terwijl de suite The Narrow Way van gitarist/zanger David Gilmour een potentieel Pink Floyd-stuk had kunenn zijn, als hij niet alle instrumenten (inclusief drums) zelf had hoeven inspelen. De consensus van dit experiment is dan ook dat Pink Floyd als collectief (hoe verdeeld soms ook) veel sterker en machtiger is dan als vier individuen. Daar getuigt de live-plaat volledig van. (MR)