Tijdens de onfortuinlijke sessies voor Brian Wilsons magnum opus Smile (1966-1967) kwam niemand minder dan componist Leonard Bernstein langs om een tv-special te maken. Voor de ogen van miljoenen Amerikaanse kijkers bracht Wilson het nummer Surf’s Up, dat hij samen met Van Dyke Parks had gecomponeerd. Pas vier jaar later zou het op plaat verschijnen. Het zegt veel over de inmiddels teruggetrokken bandleider dat niet hij, maar zijn jongere broer Carl het nummer voltooide. Volgens sommige bronnen mochten The Beach Boys het prijsnummer alleen op de plaat zetten als die ook Brians melancholische nummers Till I Die en A Day In The Life Of A Tree zou bevatten. Naast deze schitterende bijdragen, deden de overige Beach Boys met wisselend succes pogingen om de rest van het album te vullen. Met name de nummers van Carl Wilson en de interessante geluiden uit de koker van engineer Stephen Desper zorgen ervoor dat Surf’s Up een ruime voldoende scoort. (JE)