Met dit album maakte Dylan duidelijk dat hij, hoewel nog steeds alleen met akoestische gitaar en mondharmonica, verveeld was geraakt met traditionele folk. Zijn links georiënteerde volgelingen verslikten zich dan ook bij de meer subtiele, poëtische en persoonlijke teksten. Het staat bol van muziek en tekst die vrij van geest en apolitiek zijn, wat dit album vooral een voorloper maakt van de folkrockexplosie die (aangevoerd door de Byrds) zou volgen in 1965. Dylan begint ook het snerende stemgeluid te ontwikkelen dat zijn latere handelsmerk zou worden. Het repertoire op Another Side is hoog van kwaliteit met klassiekers als My Back Pages, All I Really Want To Do, It Ain’t Me Babe, en zelfs een laatste saluut naar protest met The Chimes Of Freedom. Het begin van een ongekende stroom van klassieke albums als Bringing It All Back Home en Blonde On Blonde.