Carole King had samen met haar partner Gerry Goffin al een ongelofelijke reeks pophits voor andere artiesten op haar naam staan, toen ze met Tapestry (‘wandtapijt’) definitief doorbrak als uitvoerend artieste. Voor deze plaat, die na de release in 1971 lange tijd te boek zou staan als bestverkochte aller tijden, deed ze vertolkingen van liedjes die vooral bekend waren in de versies van The Shirelles (Will You Love Me Tomorrow) en Aretha Franklin (A Natural Woman). Een ander liedje, You’ve Got A Friend zou, later minstens zo bekend worden in de versie van James Taylor, die op dit origineel gitaar speelt. Maar het merendeel van Tapestry bestaat uit nieuw geschreven materiaal met een uitgesproken persoonlijk karakter, waarmee ze in zekere zin de zelfbespiegelende singer/songwriter beweging inluidde. Toch zijn het de ijzersterke melodieën die de ware kracht vormen van Tapestry, zanglijnen waarin Carole de beste elementen combineert van zowel pakkende meidenpop als meer gedistingeerde jazz. En al is King misschien technisch gesproken geen geweldige zangeres, het rafelrandje op haar stem geeft de muziek precies die kwetsbaarheid die het onweerstaanbaar maakt. (MS)