Het was een wrede wending van het lot dat John Lennon net bezig was aan een artistieke en commerciële comeback toen hij in 1980 werd vermoord. Eerder dat jaar (na een lange stilte waarin Lennon zich met de opvoeding van zijn zoon Sean had bezig gehouden) was Double Fantasy verschenen, het album waarmee John en Yoko aan hun fans lieten weten beslist nog niet artistiek te zijn uitgeblust. Lennon was zelfs gegroeid als persoon en artiest, na zich uit een labiele periode te hebben geworsteld, en deze persoonlijke renaissance is goed hoorbaar op Double Fantasy. Een plaat vol vrolijke en toegankelijke popsongs waarin de simpele geneugten van het familieleven wordt gevierd. Maar dit is geen McCartney album, dus wordt het gelukkig nergens te sentimenteel. Zelfs niet op Lennons odes aan zijn zoon (Beautiful Boy) en vrouwlief Yoko (de jaren vijftig pastiche Just Like Starting Over). Lennon zat als artiest te complex in elkaar om met een hersenloos vrolijk album voor de dag te komen en zelfs zijn meest zonnige observaties kennen een zekere diepgang wat hem nog steeds maakte tot een groot songwriter. Yoko, op haar beurt, leverde veelal haar beste werk op Double Fantasy, zoals het eenvoudige maar roerend poëtische Every Man Has A Woman Who Loves Him. Lennons oudere en wijzere levensvisie wordt het beste verwoord in het filosofische Watching The Wheels.