Deze opname van Beethovens Vijfde en Zesde symfonie geldt al jaren als een van de beste die ooit is gemaakt. Erich Kleiber dirigeert hier het Concertgebouworkest en levert een interpretatie die het beste van twee werelden verenigt. Kleiber was zelf groot geworden in de Duitse traditie, die veel tempowisselingen en andere vrijheden als vanzelfsprekend veronderstelde voor iedere werkelijk goede uitvoering. Tegenover die traditie kwam een nieuwe speelstijl die vooral in de Verenigde Staten werd ontwikkeld en met name door Toscanini prominent werd. Hierbij ging het om het getrouw volgen van de partituur en grote technische perfectie in het ensemblespel. Deze uitvoering onderscheidt zich in dat opzicht ook, maar mist de kilheid en de soms wat al te fanatieke gedrevenheid van Toscanini. In plaats daarvan treedt een elegantie en een emotionaliteit die nooit in de buurt van sentimentaliteit komt, maar de muzikale inhoud van beide stukken uitstekend voor het voetlicht plaatst. (JvG)