Hoewel Chet Baker niet bekend stond als een buitengewoon technische muzikant (zijn beste solo's waren gedenkwaardig door hun lyriek en melodie, niet door hun snelheid of het gebruik van de hoge registers van de trompet), was hij een volmaakte improvisator, in staat om veel van zijn tijdgenoten te overtreffen. Hiermee rekening houdend is het heel bijzonder hoe monter en technisch begaafd Bakers spel klinkt op deze live-opnamen uit 1987, met begeleiding van pianist Harold Danko en de Nederlanders Hein Van De Geyn (bas) en John Engels (drums). In standards als For Minors Only, Four en Seven Steps To Heaven, bewijst Baker dat hij - ondanks zijn drugsverslaving - nog steeds even goed als wie dan ook van zijn generatie uptempo kan spelen. Hij voert ook memorabele versies uit van My Funny Valentine en Elvis Costello's ballad Almost Blue. Beide composities werden Bakers handelsmerken die respectievelijk het begin en het eind van zijn carrière vertegenwoordigen. Baker's spel op deze cd valt te beschouwen als zijn beste geregistreerde live-optreden van de jaren tachtig.