Na een ongewoon succesvolle reeks van uitgaven die culmineerde in het ‘Steely’ hoogtepunt Pretzel Logic (1974), verschoof ‘de Dan’ in 1975 enigszins van richting op Katy Lied. Het geluid is warmer, de reeds verfijnde harmonieën rijker: het zit een beetje dichter tegen combojazz aan. Alsof jazzpianist Bill Evans meedeed met Bob Dylan. Katy Lied bevat Steely Dans meest emotionele, en zelfs gepassioneerde muziek tot op dat moment, alleen geëvenaard door het briljante Aja enkele jaren later. Het sarcasme versmelt tot iets wat dicht in de buurt komt van kwetsbaarheid in een nummer zoals Doctor Wu, misschien wel het beste nummer dat Fagen en Becker ooit schreven. Katy Lied is ook bijzonder vanwege de bijdrage van zanger Michael McDonald, wiens gruizige bariton mooi samengaat met Fagens unieke geluid.