Vlak nadat hij de Beatles verliet nam Paul McCartney de term ‘solo-carriere’ wel heel letterlijk. Hij nam alles zelf op en bespeelde ook alle instrumenten. Op Ram kwam die aanpak wellicht het best uit de verf. Okee, hier en daar kreeg hij wat hulp van gitarist Hugh McCracken maar voor het grootste deel is dit album Macca’s kindje. Gelukkig bezondigt McCartney zich op Ram niet aan sombere navelstaarderij, maar componeerde hij een aantal energieke songs die behoren tot de beste liedjes die hij in de periode na de Beatles schreef. De opener Too Many People is een typische melodieuze McCartney-song. In 3 Legs toont hij zijn bluesy kant terwijl Heart Of The Country een akoestisch liedje is. De radiohit Uncle Albert/Admiral Halsey doet nog het meest denken aan zijn Beatleswerk. Wat goed is aan Ram is dat de zanger zich nergens verliest in experimenteerdrift of sentimentele kitsch. Ram is een album dat even spontaan als vakkundig klinkt, Paul McCartney op zijn best.