Ambities als componist heeft sterdirigent Herbert von Karajan nooit gehad. Maar, zo liet hij zich eens ontvallen, als hij een symfonie had willen componeren, dan zou het een werk geweest zijn als de Symfonie nr.10 van Dmitri Shostakovich. Tijdens Karajans leven had Shostakovich nog niet de mythische reputatie die hem tegenwoordig wordt toegedicht en Karajan heeft diens andere grootschalige symfonieën nooit opgenomen, hoewel dat met ‘zijn’ Berliner Philharmoniker ongetwijfeld spectaculaire opnamen hadden kunnen worden. Deze opname is derhalve de enige Shostakovich-opname uit Karajans toch niet bescheiden discografie en nog steeds een van de beste uitvoeringen van dit werk. Aan Karajan waren speculaties over verborgen meningen niet besteed: voor hem was het gewoon een orkestwerk van grootse allure, waarvoor hij zijn orkest eens flink liet uitpakken. Juist die ogenschijnlijk nuchtere benadering blijkt Shostakovich’ Tiende goed te passen en dat maakt dat dit een aanbevelenswaardige uitvoering is. (JvG)