Nadat The Human League met Reproduction (1979) en Travelogue (1980) bescheiden successen had geboekt in de undergroundscene werd het tijd voor bezinning. Oprichters Martin Ware en Ian Craig Marsh pakten hun synthesizers in om Heaven 17 op te richten en lieten zanger Philip Oakey achter met de naam, zijn microfoonstandaard en zijn asymmetrische kapsel. Deze besloot niet bij de pakken neer te zitten en stampte binnen no time een nieuwe band uit de grond. Urgentie was daarbij belangrijker dan een gedegen voorbereiding, want tijdens de eerste concerten zat de nieuw aangetrokken toetsenist Ian Burden nog druk te bladeren in de handleiding van zijn synthesizer teneinde de juiste geluiden te produceren. Susan Ann Sulley en Joanne Catherall, de twee verse zangeressen, zaten nog op school en waren door Oakey tijdens een avondje stappen ergens van een dansvloer af getrokken met het verzoek om The Human League op vocale wijze te versterken. Desondanks werd Dare het grootste succes van de band en vormt het tot op de dag van vandaag nog steeds een dankbare inspiratiebron voor synthesizerbands over de hele wereld. (AD)