In de jaren zeventig vestigde Tom Waits zich als een van Amerika's meest kenmerkende singer-songwriters. Hij herontdekte zichzelf met Swordfishtrombones waarmee hij een van de meest originele sounds in de popmuziek creëerde. Hij liet zijn door Kerouac beïnvloede teksten en pianobar stijl achter zich voor een ongekende eclectiek. Brecht-Weill kunstliederen smolten samen met Captain Beefheart-achtige avant blues en door Harry Partsch geïnspireerde vuilnisbeltpercussie . Al deze sonische exotica stond in dienst van een net zo sensationele, overweldigende manier van songschrijven. Swordfishtrombones beweegt van de Ken Nordine-achtige voordracht van Frank's Wild Years en de krankzinnige Delta blues van Gin Soaked Body tot het ruige, met marimba gekruide Shore Leave en het gekke Loony Tunes instrumentaaltje Dave The Butcher. Dit baande een pad dat Waits (en ontelbare imitators) jarenlang zou volgen. Deze plaat blijft een van de meest indrukwekkende opnames uit de rockgeschiedenis.