Zanger Jim Morrison behoort tot de club van rocklegendes die overleden op hun zevenentwintigste. Toen hij stierf in 1971 liet hij met The Doors een oeuvre na van zes albums, waarvan het laatste, L.A. Woman kort voor zijn dood verscheen. Een jaar eerder hadden de groepsleden besloten te stoppen met optreden omdat het podiumgedrag van hun zanger te onvoorspelbaar was geworden. Men trok zich terug in de oefenruimte/studio om daar in alle rust aan L.A. Woman te werken. Met name hun oude liefde voor bluesmuziek keerde terug. Ook Morrison hervond zijn bezieling in bluessongs als Crawling King Snake (John Lee Hooker) en Been Down So Long. Jazzy ondertonen zijn vooral te horen in The Wasp (Texas Radio And The Big Beat), Love Her Madly en Riders On The Storm. In het laatste klinkt nog iets van de psychedelica door uit vroeger werk, maar dit weerhield ex-producer Paul Rothchild er niet van de groep te betichten van het maken van cocktailmuziek. Wellicht door zijn vertrek kreeg het album een droge en rootsy klank die ook mooi aansloot bij de tijdsgeest. Met het als een imaginaire autorit voortdenderende titelnummer als hoogtepunt is L.A. Woman een klassiek rockalbum waarmee The Doors met verve de jaren zestig van zich afschudden. (MR)