Boy, het debuutalbum van U2 uit 1980, is een schot in de roos. In de Britse en Amerikaanse pers krijgt het lovende kritieken en wordt in de Ierse hitlijsten direct verkozen tot beste album van het jaar. In de teksten zingt Bono over het verlies van zijn jeugd, het geloof en de dood van zijn moeder. Alle muzikale elementen van hun latere platen zijn eigenlijk al aanwezig op Boy. Elk nummer klinkt groots, dankzij de wervelende echo’s van Edge’s gitaar, de gepassioneerde stem van Bono, Adam Claytons stuwende baslijntjes en de stadionrockritmes van Larry Mullen jr. Als uitvloeisel van postpunk (een experimentele variant van punkrock) tekent U2 met producer Steve Lillywhite voor een redelijk alternatieve plaat, waarop ze het muzikale experiment niet schuwen. Zo zijn in I Will Follow naast Edge’s kenmerkende gitaartexturen ook een ongebruikelijk klokkenspel, brekende flessen en een tot rasp omgetoverd fietswiel te horen. (JWvR)