Hoewel er wel degelijk een lijn te trekken valt van Cave’s werk met Birthday Party tot zijn eerste soloplaat, lijkt de sombere diepte van From Her To Eternity in scherp contrast te staan met het woeste geweld van zijn vroege band. Zoals de openingstrack bewijst, een boeiende bewerking van Leonard Cohens Avalanche, begeeft Cave zich dit keer op meer introspectief terrein. Ondanks dat het titelnummer, de enige echte rocker van de plaat, een manische energie heeft is Eternity de in artistiek opzicht meest onopgesmukte (en ongestructureerde) opname in Caves oeuvre. Luisterend naar deze kunstig misvormde songs, voel je je als luisteraar deel uitmaken van de creatieve reis van een gek in een enorme creatieve trip. Eternity is poëtisch, verontrustend, zoekend, ontroerend en laat Cave horen als de James Joyce van gothic rock.