Blur was aan de vooravond van de release van Parklife (1994) niet meer dan een aardig Brits bandje. Niemand verwachtte veel van Damon Albarn en kornuiten, een aantal hitjes en twee goed verkopende albums ten spijt. Blur leek zelfs al een beetje op zijn retour, aangezien het debuut Leisure (1991) beter had verkocht dan opvolger Modern Life Is Rubish (1993). De band liet zich niet van de wijs brengen en vervolgde op Parklife de ingezette koers. De op de Engelse maatschappij gerichte teksten en de muzikale verwijzingen naar The Kinks en The Small Faces, bleken een klein jaar later wel commercieel aantrekkelijk. Parklife behaalde de top van de Britse hitlijst en het titelnummer en Girls & Boys deden het als singles uitstekend, ook in het buitenland. Het album had niet alleen een positieve uitwerking op de carrière van het kwartet, ook droeg het bij aan de ontplooiing van het genre britpop. De eigen Engelse muziekgeschiedenis van The Who naar Wire tot aan Duran Duran, werd nu verplichte leidraad voor elke Britse band. Dat was voor een groot deel te danken aan Blur dat met Parklife zichzelf vestigde als volwassen band. (JE)