Seals titelloze debuutalbum uit 1991 sprak het ‘top-40 publiek’ aan, maar ook dancefanaten en liefhebbers van goed gemaakt pop-rock liedjes. Producer Trevor Horn (Frankie Goes To Hollywood, Yes) hielp Seal een rijk geluid te creëren dat indruk maakt. De meeste nummers zijn voorzien van elektronische elementen (drumcomputer beats, samples etc.), maar er is daarnaast een onderliggende, organische laag op Seal te vinden, en die maakt het een klassieker. De akoestische en elektrische gitaar hebben een belangrijk aandeel in de warmte van het album, en vormen de kern voor veel van de nummers. Seals soulvolle stem en hoopvolle, introspectieve teksten completeren dit tot een winnende combinatie. De opener The Beginning geeft de luisteraar de indruk dat Seal puur een dancealbum is, maar niets is minder waar. Seal bewijst een expert te zijn in het schrijven van rustige composities (Deep Water, Whirlpool, Show Me, Violet) en begeeft zich daarnaast ook meer rock- en funkgeoriënteerde terrein (Future Love Paradise, de hit Crazy) en krakers voor op de dansvloer (Killer). Seals debuut was met gemak een van de beste uit de jaren negentig.