Het was Mick Jagger aanvankelijk goed bevallen om eens zonder zijn vertrouwde Stones een plaat te maken. Na zijn eerste solo-uitstapje She’s The Boss (1985) en de opvolger Primitive Cool (1987) kwam de klad er in en duurde het zes jaar voordat Wandering Spirit verscheen, geproduceerd door Rick Rubin. Naast de vocalen neemt Jagger hierop ook enkele gitaarpartijen voor zijn rekening; daarnaast zijn er bijdragen van Lenny Kravitz, Flea en Courtney Pine. Eigenlijk is het vooral opvallend hoe weinig de plaat stilistisch afwijkt van de Rolling Stones. Er zijn dezelfde rock-, folk- en gospelinvloeden te horen, en Jagger gebruikt afwisselend zijn snerende rockstem en zijn schmierende falsetto. Zo strak als Jim Keltner op deze plaat zal Charlie Watts nooit drummen, en dat is dan ook het enige wat je op Wandering Spirit zou kunnen aanmerken. Overal wordt keurig binnen de lijntjes gekleurd, en een cover van Use Me (Bill Withers) is zo trouw aan het origineel dat het lijkt of er dezelfde ritmetrack is gebruikt. De twee laatste liedjes zijn het meest verrassend: de barokke (compleet met klavecimbel) ballade Angel In My Heart en de traditionele folksong Handsome Molly. (MS)