Met de, in 1884 gecomponeerde, 7e of 'tragische' symfonie, werd een meer serieuze stijl bij Dvorák in gang gezet. In de uitvoering van de symfonie door het Concertgebouworkest, o.l.v. Carlo Maria Giulini, komt het tragische of liever; mystieke aspect van de muziek sterk tot uiting door het trage tempo, de lange spanningsbogen en goed gedoceerde stiltes. Vooral het poco adagio spreekt erg tot de verbeelding. Het 400-jarig bestaan van Amerika na Columbus vormde de aanleiding tot het geven van een opdracht aan Dvorák voor het komponeren van de 9e symfonie. In 1893 was de 9e symfonie voltooid en mocht het de naam 'From the New World' dragen. Beide vertolkingen en registraties zijn met gevoel voor het monumentale karakter van de werken uitgevoerd. (Luister 9) (H.G.)