Het debuut van het uit het Engelse universiteitsstadje Bristol afkomstige trio Portishead (1994) staat nog steeds te boek als een onbetwiste klassieker in het triphopgenre. Creatief brein Geoff Barrow liet zich inspireren door zijn liefde voor hiphop (de beats en scratch-technieken) maar het waren de sterke songstructruren en de klaaglijke stem van Beth Gibbons waardoor de groep zich wist te onderscheiden van concurrenten als Tricky en Massive Attack. Daarnaast putte Barrow en derde groepslid Adrian Utley voor samples uit ongebruikelijke bronnen als Lalo Schifrin, Isaac Hayes, Weather Report en Johnny Ray, wat een vervreemdend effect creëerde. Dummy werd een hit tot ver buiten de kringen van downtempo electronica en maakte Portishead ongewild tot een grote naam in de mainstream. Dat de plaat door het grote publiek werd geassocieerd met de behaagzieke en trendy lounge van die tijd was begrijpelijk maar niet terecht. Ook jaren na het verschijnen ervan klinkt Dummy, door de intense emotionele lading, nog verrassend urgent. (MS)