Beethoven's "Vijfde pianoconcert" en "Achtste symfonie" behoren tot de absolute hoogtepunten van de klassieke muziek. Het eerste wordt 'Keizerconcert' genoemd en dat is geen wonder als je de trots en fierheid van deze imponerende muziek hoort! Het tweede heeft geen officiële bijnaam, maar kan gerust 'apollinisch' genoemd worden met het oog op de opgewekte stemming die het hele stuk kenmerkt. Ontelbare malen zijn beide meesterwerken in de loop van de tijd op plaat (en later cd) gezet. Onder invloed van authentieke interpretaties van dirigenten als Harnoncourt, Gardiner en Brüggen zijn uitvoeringen van Beethoven's muziek steeds sneller, transparanter en ritmischer geworden. Tegen deze achtergrond is het altijd weer boeiend opnamen te horen van musici uit de oude school. Zoals Hans Knappertsbusch (1888-1965), wiens weergave (met het Bayerische Staatsorchester) van de "Achtste" voor ons gevoel misschien wat aan de zware kant is, maar aan de andere kant hoogst spannend en met een feilloos gevoel voor spanningsopbouw. Het pianospel van generatiegenoot Wilhelm Backhaus (1884-1969) daarentegen doet verrassend modern aan. Het is wars van romantische overdrijving en effectbejag, het stelt zich geheel in dienst van de muziek. Zowel bij dit concert als bij de "Achtste symfonie" gaat het om live-opnamen uit 1959. (P.J.)_