Hendrik Andriessen heeft eens gesteld dat niet het 'eigentijds' of 'vernieuwend' zijn van een componist, maar dat veeleer de 'muzikale betekenis van de persoonlijkheid van de componist' bepalend is voor de kwaliteit van zijn muziek. Dit lijkt wel een goede leidraad voor de omgang met Nederlandse componisten in het algemeen, want de muziek die ze schreven loopt in stilistisch opzicht zelden in de voorhoede van moderniteit. De waarde van Andriessen's opmerking blijkt wanneer men de aandacht richt op iemand als Julius Röntgen (1855-1932). Röntgen schreef circa 600 werken, welke, gemeten naar de tijd van ontstaan, als 'ouderwets' kunnen worden betiteld, maar waarvan toch vele nog steeds levensvatbaar zijn, door de statuur van Röntgen's muzikale persoonlijkheid. Eén en ander wordt duidelijk op deze cd met drie pianoconcerten, heel goed uitgevoerd door pianist Folke Nauta en het Orkest van het Oosten onder leiding van Jurjen Hempel. Het meest omvangrijke werk is het "Pianoconcert op.18", geschreven in 1879. Wie Röntgen's voorbeeld was, wordt al na enkele maten duidelijk: Johannes Brahms. Af en toe denkt men naar een herontdekt "Derde pianoconcert" van Brahms te luisteren, maar dat neemt niet weg dat Röntgen's concert gewoon een heel goed stuk muziek is, schijnbaar 'aus einem Guss' opgeschreven. Datzelfde geldt ook voor de andere "Zwei Konzerte", een soort tweeluik van pianoconcerten uit 1929-30. (JvG)_