De Amerikaanse componist Charles Ives (1874-1954) behoort tot de meest opvallende 'uitvinders' van de muziek. Onafhankelijk van anderen experimenteerde hij met politonaliteit, atonaliteit, het opdelen van het orkest in groepen, collages, citaten, etc.. Ondanks zijn buitengewone muzikale vermogens ambieerde Ives geen muzikale loopbaan. Hij richtte een verzekeringsmaatschapij op en beperkte zich wat het componeren betreft tot de vrije tijd. Pianist Richard Trythall gaf een cd uit met pianomuziek van Ives, waarvan Ives' tweede sonate, getiteld "Concord, Mass. 1840-1860" het meest opvallend is. Deze sonate heeft de allure van een symfonisch gedicht, waarin Ives een beeld geeft van een aantal grondleggers van een filosofisch-literaire stroming (Emerson, Hawthorne, The Alcotts & Thoreau) die in het midden van de 19e eeuw gelieerd was aan de genoemde plaats te Massachusetts. In het laatste deel is een rol weg gelegd voor een fluit, omdat "Thoreau much prefers to hear the flute over Walden", aldus Ives. Ives deed de publikatie van dit werk vergezeld gaan van een commentaar, getiteld "Essays before a sonata". De "Concord sonata" is een uitbundig, caleidoscopisch werk, dat door Richard Trythall wordt vergeleken met Ulysses van Joyce. Trythall speelt eveneens een aantal kleinere werken, waaronder de "Three page sonata" en "Varied air and variations". (H.J.)