Het Amerikaanse Emerson String Quartet heeft zich in vrij korte tijd tot een van de toonaangevende kamermuziekensembles weten te ontwikkelen en daarbij, in tegenstelling tot nogal wat van hun collega's, een zekere originaliteit aan de dag gelegd in hun programmering, waarvan deze cd een mooi bewijs vormt. Het eerste werk is het "Kwintet voor strijkkwartet en contrabas" uit 1995 van de jonge Amerikaanse componist Edgar Meyer (*1960), die hier zelf de contrabaspartij voor zijn rekening neemt. Zijn werk volgt het reguliere vierdelige schema en is volgens Meyer in de eerste plaats 'voor zichzelf sprekende muziek'. Meyer schrijft in een mild neotonaal idioom en weet dat met smaak te hanteren, zoals in het sfeervolle eerste deel. Opvallend is het tweede deel, waarin elementen uit de jazz op een geslaagde manier worden aangewend. Vervolgens speelt het Emerson Quartet het "Kwartet nr.4" uit 1994 van Ned Rorem (*1923), die inmiddels als de éminence grise van de Amerikaanse muziek kan worden gezien. Rorems idioom is gevarieerder dan dat van Meyer en heeft over het algemeen wat kruidiger samenklanken. Het is gegoten in tien korte schetsen waarvan vooral nr.8, "Self Portrait", de aandacht trekt. Rorem wijst erop dat alle delen zowel thematisch als 'theatraal' aan elkaar verbonden zijn en lijkt goed in zijn opzet te zijn geslaagd. Dit is een van de aardigste kwartet-cd's van de laatste tijd. (JvG)_