Het woord 'schoonheid' is een term die niet altijd even vanzelfsprekend in verband wordt gebracht met moderne kunst of moderne muziek. Een uitzondering in dit verband zijn wellicht de veelal instrumentale werken van de Amerikaanse componist Morton Feldman (1926-1987), waarover zijn collega John Cage ooit de opmerking maakte, dat ze wellicht te mooi zijn. Een goed voorbeeld van deze stijl is het "Trio" uit 1980, dat onlangs voor het eerst op cd is verschenen in een uitvoering van violiste Josje ter Haar, cellist Job ter Haar en pianist John Snijders (allen leden van het fameuze Ives Ensemble). Net als in veel andere werken van Feldman heeft de muziek een trage ontwikkeling, die zich afspeelt op de gehoorgrens. Toch is de schoonheid die deze muziek oproept niet die van een afgeronde perfectie. "Music's tragedy is that it begins with perfection", aldus de componist, waarmee hij de ambachtelijke zekerheden die we meestal in verband brengen met schone kunst ter discussie stelt. Feldman's muziek lijkt eerder bepaald door onzekerheid. Het is alsof acteurs zich onzeker en onbewust van elkaar bewegen in een schemerige ruimte zonder vaste orientatiepunten. "And when, eventually, the music ends, it just ends, for no need, or reason, with no explanation, no anwers", aldus Art Lange, die een toelichting schreef bij deze uitvoering. (H.J.)_