Eind jaren tachtig nam avant-garde saxofonist Pharoah Sanders enkele albums op voor het Nederlandse label Timeless. Het leek er op dat de saxofonist-van-de-oerkreet iets van zijn wilde haren verloren had, althans in muzikaal opzicht. Er werd veel plaats ingeruimd voor standards die bekend waren geworden door interpretaties van Sanders’ muzikale leermeester John Coltrane, maar dan juist uit de tijd voordat ‘Trane’ zich ook overgaf aan de avant-garde en free-jazz. Op het repertoire stonden dus up-tempo stukken als Speak Low en The Night Has A Thousand Eyes en ballads als Naima, You Don’t Know What Love Is en Soul Eyes. Het bleek dat de saxofonist die bekend stond om zijn ijzige gegil ook prachtige ‘normale’ jazz kon spelen. Ondersteund door onder meer John Hicks en William Henderson (piano) en Idris Muhammad (drums) gaf Sanders een pracht staaltje hardbop weg. Gelukkig had hij het mooie van zijn wilde jaren behouden, zoals blijkt uit de openingskrijs in You’ve Got To have Freedom. (HB)