Van Antonin Dvorák wordt altijd de Negende symfonie ('Uit de Nieuwe Wereld') gespeeld; zijn omvangrijke kamermuziekoeuvre wordt beduidend minder belicht tijdens concerten en op cd. Iedere nieuwe opname moet daarom bij voorbaat al als een aanwinst worden beschouwd. En als de interpretatie het hoge niveau heeft van het Melos Quartett, dan zijn we helemaal de koning te rijk. Het eminente Duitse ensemble speelt Dvoráks Negende strijkkwartet opus 34 (1877), een werk dat overloopt van de prachtigste (natuurlijk Slavisch getinte) melodieën en het Pianokwintet opus 81 uit 1887 (met pianist Karl Engel). Dit is één van Dvorák's meesterwerken. Neem alleen al de cellofrase waarmee het werk begint: eindeloos melancholiek en verrukkelijk triest! En uit de meer bewogen passages die volgen spreekt een heerlijke levensvreugde (we zijn hier ver weg van het tobberige pessimisme dat veel werken van Dvorák's vriend en pleitbezorger Brahms kenmerkt). Dit is muziek die doet denken aan in herfsttinten gehulde Boheemse wouden en aan heuvellandschappen in de ondergaande zon. Hoogtepunt van het Pianokwintet is het tweede deel ('Dumka'). De typisch Dvorákiaanse melodie is er één die dagen in je hoofd blijft nazingen. (P.J.)_