Netzoals de klassieke solo-sonate ontstonden het pianotrio en het pianokwartet uit de zogeheten 'begeleide' pianosonate, in feite een werk voor solo-klavierinstrument (pianoforte, klavecimbel of clavichord) met ad-libitum partijen voor een of meer andere instrumenten. Gaandeweg echter kregen deze partijen steeds meer een eigen gezicht en maakten componisten ze volledig los van de klavierpartij. De hier opgenomen "Kwartetten Wq.93-95" van Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788) staan wat dit betreft op de grens van deze twee verschijningsvormen. Carl Philipp gaf aan dat ze waren geschreven voor klavier, fluit en altviool en bas. De neutrale aanduiding van de laatste partij verwijst nog naar de oude basso continuo-traditie, maar de andere partijen volgen niet altijd strikt de klavierpartij. Deze drie zeer fraaie kamermuziekwerken worden hier uitgevoerd door Phillipe Allain-Dupré (fluit), Jean-Philippe Vasseur (altviool), Antoine Ladrette (cello) en Laure Colladant (pianoforte). Laatstgenoemde bespeelt een laat-18de-eeuwse pianoforte, waarop hij ook nog drie solo-stukken speelt, die alledrie een duidelijke autobiografische lading hebben. Naast het "Rondo 'Freude über den Ampfang des Silbermannschen Clavier'" en zijn pendant, het "Rondo Wq.66 'Abschied vom Silbermannschen Clavier'" klinkt de "Fantasie Wq.67 'C.P.E. Bachs Emfindungen'", misschien wel één van de meest intrigerende muzikale zelf-portretten ooit geschreven. (JvG)_