De componist Max Reger was zowel qua levensstijl als werkdrang een meer dan buitensporige persoonlijkheid. Van tijd tot tijd werd hij dan ook zowel psychisch als lichamelijk gedwongen gas terug te nemen. Gedurende dit soort rustperioden zijn de werken ontstaan voor solo-strijkinstrument, waarmee hij uiteraard teruggreep op het voorbeeld van Bach en zelf een voorbeeld zou zijn voor Hindemith, Bartók en Honneger. De drie suites op.131c begon Reger in 1914, maar het zag er naar uit dat ze onvoltooid zouden blijven omdat Reger in beslag werd genomen door grotere werken als de Mozartvariaties. De opzet voor een Requiem putte Reger echter zo uit, dat hij wel gedwongen was zich opnieuw te concentreren op de voltooiing van op.131c, als een oefening in kuisheid, zoals Reger aan zijn vriend Karl Straube schreef. Van deze suites zijn 2 opnamen verschenen met Werner Thomas-Mifune op het label Calig (ccx0518) en Hans Zentgraf op een cd van Musikproduktion Dabringhaus und Grimm (ccx0513). (H.J.)_