Arthur Benjamin (1893-1960) was al op jonge leeftijd een veelbelovend musicus. Hij ging studeren in Londen bij Stanford en besloot in 1914 in militaire dienst te gaan. Na de oorlog ging hij piano doceren aan het conservatorium in Sydney en verschenen zijn eerste composities. Hoewel ook aan hem de invloed van de jazz niet voorbij ging, bleek hij zich toch het meest aangetrokken te voelen tot muziek afkomstig uit Latijns-Amerika en het Caraïbisch gebied. Dit leverde hem met name in de lichte muziek grote successen op. In 1921 keerde hij terug naar Londen en gaf daar o.a. pianoles aan Benjamin Britten. Zijn "Symphony no.1" uit 1944-45 is somber van karakter. Zeker in het eerste deel "Largo" is het niet moeilijk om de tijdgeest te herkennen. Een mars eindigt in een dynamische climax. Hetzelfde sombere karakter is te vinden in de "Ballade" voor strijkorkest uit 1948. Ook het slot blijft uiterst tragisch van karakter. Beide werken hebben niets gemeen met de opgewekte muziek die Benjamin schreef in het lichtere genre. De "Symphony no.1" en de "Ballade" zijn op cd gezet door het Queensland Symphony Orchestra o.l.v. Christopher Lyndon-Gee. (L.W.)_