De carrière van Ernö Dohnányi (1877-1960) begon met een bliksemstart toen Johannes Brahms, niet de meest makkelijke criticus, zich na een van Dohnányi's eerste werken te hebben doorgekeken liet ontvallen: 'Ik zou het zelf niet beter hebben kunnen doen'. Dohnányi's loopbaan zou echter dezelfde ontwikkeling doormaken als die van iemand als Korngold: beiden werden aanvankelijk bejubeld als wonderkinderen, maar raakten in de jaren-20 snel in de vergetelheid, toen hun laat-romantische stijl door de opkomst van nieuwe stromingen al gauw als achterhaald en ouderwets werd betiteld. In eigen land werd Dohnányi volledig overvleugeld door Bartok, van wiens muziek hij overigens een hartstochtelijk pleitbezorger was. Op deze cd speelt het Lyric Quartet twee strijkkwartetten van deze vergeten Hongaarse componist. Het "Kwartet nr.2, op.15" dateert uit 1906. In dit stuk bezigt Dohnányi nog zijn eigen mengeling van zowel Brahms als Strauss. Het is wel een heel geslaagde mix, getuige het magistrale scherzo. Het werk eindigt met een warmbloedig langzaam deel. Het "Kwartet nr.3, op.33" bewijst dat Dohnányi niet ongevoelig was voor de verworvenheden van de nieuwere muziek. Verschillende passages hier wijzen op invloed van Stravinsky en Bartok. Het Lyric Quartet verdedigt deze fraaie kamermuziek met verve. (JvG)_