Glenn Gould wordt algemeen erkend als één van de markantste Bach-interpreten van deze eeuw, maar of deze cd aan dat beeld beantwoordt, is maar zeer de vraag. Het bijzondere is namelijk dat Gould hier de "Contrapunctus I-IX" (uit "Die Kunst der Fuge") niet op de vertrouwde piano speelt, maar op twee orgels in Toronto en New York. Toen deze opname in de jaren zestig uitkwam, werd hij door de verzamelde muziekkritiek unaniem afgekraakt. Gould studeerde voor deze opnamen gewoon op zijn piano en in het geheel niet op een orgel en dat is aan de kwaliteit van zijn orgelspel te horen. Wat het geheel al niet aantrekkelijker maakt zijn de twee gekozen orgels. Op zich geen buitengewoon slechte instrumenten, maar omdat Gould erop stond dat de microfoons nagenoeg tegen de orgelkas aan zouden worden gezet, komen ze op deze opname wel erg onvoordelig voor de dag. Voor de trouwe Gould-fanaten zal dit wellicht allemaal geen belemmering zijn, maar dit is bepaald geen 'spekkie voor ieders bekkie'. Minder verschil van mening zal er bestaan over de piano-opnames, waarmee deze cd verder is gevuld. Het betreft ondermeer "Contrapunctus IX, XIII en XIV". Laatstgenoemde is de beroemde onvoltooide fuga over drie thema's. Enkele opnames, zoals een fraaie uitvoering van het "Preludium en fuga in Bes, BWV.898", zijn op deze cd voor het eerst uitgebracht. (J.G.)_