"Deze cd verenigt werken van de late Schumann (1849-50) en de jonge Hindemith (1917)", aldus het cd-boekje. Nu zitten er welgeteld 39 jaren tussen het overlijden van Schumann en de geboorte van Hindemith, dus het woord 'verenigt' lijkt enigszins bevreemdend. Wat de werken gemeen hebben is het experiment met idioom en vorm. In zijn "Cello concerto op.129" comprimeerde Schumann de concertvorm tot een soort vrije fantasie waar menig cellist zich vaak geen raad mee wist. Zo schijnt Pablo Casals ooit te hebben uitgeroepen: "Pijn, verdriet, alles is hier pijn en verdriet, de arme man!" Hindemiths vrije benadering van de vorm in zijn "3 Stucke fur Violoncello und Klavier op.8" leidde tot expansie en grootschaligheid. Desalniettemin excuseerde Hindemith zich later voor het in zijn ogen nog te ouderwetse en te weinig opruiende karakter van deze stukken. Genoemde werken worden perfect uitgevoerd door Pieter Wispelwey op cello, Paolo Giacometti op piano, het Australian Chamber Orchestra o.l.v. Richard Tognetti en het Nederlands Blazers Ensemble. Andere werken van Schumann op deze cd zijn: "Fantasiestucke op.73" en een selectie uit "5 Stucke im Volkston op.102". (G.O.)_