Van het niet geringe oeuvre van Franz Liszt (1811-1886) zijn de liederen misschien wel het minst bekend. Het is ook een gek idee dat iemand die met veel succes liederen van Schubert voor pianosolo bewerkte zich überhaupt met het genre bezig hield. Liszt schreef er overigens relatief weinig, ongeveer zeventig in totaal. Met zijn reputatie als pianist in gedachten dringt vanzelf het idee zich op dat de pianopartijen wel bijzonder uitgebreid zullen zijn. In verschillende gevallen is dat inderdaad het geval: zo opent "Die drei Zigeuner, S.320" met een uitgebreide pianosolo, waarin de sfeer op zo'n effectvolle manier wordt neergezet, dat Ravels "Tzigane" er bijna bij verbleekt, maar die er tegelijk voor zorgt dat het bijna verbazend is dat er na enige tijd nog een zangstem inzet. Er zijn echter ook uitzonderingen: liederen als "Der du von dem Himmel bist, S.270" en zeker "Es muß ein Wunderbares sein, S.314" bekoren vooral door eenvoud van zowel de melodie als de begeleiding. Tevens demonstreert Liszt in "Sonetto 47 del Petrarca" hoe je met heel weinig middelen een typisch Italiaanse sfeer kunt oproepen. Het is verrassend genoeg vaak eerder een overmaat dan een gebrek aan eenvoud die de kwaliteit van Liszts liederen dreigen te benadelen, zoals in het wat bleke "Jeanne d'Arc au bûcher, S.293." Over het algemeen doet dat echter weinig af aan het over het geheel genomen aantrekkelijke karakter van deze cd, waaraan mezzosopraan Marilyn Schmiege en pianist Donald Sulzen het nodige hebben bijgedragen. (JvG)_