De jonge pianiste Laure Favre-Kahn presenteert zich op deze debuut-cd met enkele van Schumann's bekendste pianowerken en enige moed valt haar dus niet te ontzeggen. Zij opent met de "Fantasie in C, op.17", misschien wel Schumann's meest geslaagde grootschalige pianowerk en tevens een stuk vol symboliek, opgedragen aan Franz Liszt, maar met zijn citaat uit Beethoven's liedcyclus "An die ferne Geliebte" heimelijk aan zijn latere vrouw Clara Wieck gericht. Vervolgens klinkt de zeer virtuoze "Toccata op.7", een werk dat het best als een concert-etude kan worden omschreven. Hierop volgen de "Papillons", een verzameling walsen, geïnspireerd op de roman Flegeljahre van de door Schumann geadoreerde Jean Paul. Tenslotte klinken de "variaties op het thema ABEGG", de achternaam van de dame aan wie dit stuk is opgedragen, waarvan men vermoedt dat zij een fictief personage was, een produkt van Schumann's geest. Favre-Kahn's spel is virtuoos en getuigt van affiniteit met Schumann's altijd weer rijke, soms bizarre fantasie._