De Frans-Amerikaanse componist Edgar Varèse behoorde tot de belangrijkste vernieuwers van zijn tijd. Net als zijn generatiegenoot Anton Webern werd hij een belangrijk voorbeeld voor de avant-garde na 1945. In de jaren '30 begon Varèse te experimenteren met wat hij noemde 'organised sound'. Het resultaat was een volstrekt nieuwe, klankwereld die als het ware verlangde naar de mogelijkheden van de electronische muziek. Toen deze mogelijkheden er kwamen in de jaren '50, schreef Varèse dan ook twee belangrijke werken met tape die klassiek zouden worden: "Déserts" (met orkest) en "Poème électronique". De première van "Deserts" veroorzaakte een schandaal, vergelijkbaar met de ontvangst van Stravinsky's "Le sacre du printemps" in 1913. Pas tegen het einde van zijn leven kreeg hij de erkenning die hem toekwam (o.a. van Xenakis, Stockhausen en Boulez). Het tweede deel van "L'oeuvre de Edgar Varèse" bevat "Densité 21,5" voor fluit solo (1936), "Ionisation" (1931), "Ecuatorial" (1934), "Nocturnal" (1961), "Intégrales" (1925) en "Déserts" (1951-54). De werken worden uitgevoerd door ondermeer Phyllis Bryn-Julson (sopraan) en het Orchestre National de France onder leiding van Kent Nagano. (H.J.)_