Volgend op de Turkse invasies vluchtten veel Albaniërs naar Zuid-Italië (15de tot 18de eeuw). Het stadje Lungro in Calabrië is het centrum van een kleine Albanese gemeenschap dat nog steeds het Albaans van de 15de eeuw spreekt. Met de taal is ook de cultuur in grote mate bewaard gebleven. Het meest gebruikte instrument, de karamunxia (een doedelzak), wordt volgens traditie door de muzikant zelf gemaakt. De groep bestaat uit twaalf jonge zangers en muzikanten, zowel mannen als vrouwen. De liederen die ze zingen zijn tweestemmig: melodie en tegenmelodie, met bourdon. Ook de karamunxia en andere instrumenten hebben hun plek. De samenzang is erg mooi, maar de doedelzak is minder oorstrelend. De cd is opgenomen tijdens het negende "Festival des Arts Traditionel" in Rennes in 1982. (G.O.)_