Tegen het einde van zijn leven werd John Cage (1912-1992) met een toenemend aantal compositieopdrachten geconfronteerd. Om aan de vraag te kunnen voldoen, ontwierp zijn assistent een aantal softwareprogramma's waarmee hoofd- en bijzaken van het componeren konden worden gescheiden. Eén programma berekende de zogenaamde time brackets, voor ieder gewenst aantal stemmen. Cage gebruikte deze time brackets voor zijn zogenaamde number pieces, waarbij in de titel van het stuk is aangegeven hoeveel uitvoerenden er zijn (bijvoorbeeld Two of Five). Binnen deze number pieces fungeren de time brackets als tijdseenheden waarbinnen een uitvoerende een aantal klanken naar eigen inzicht kan aanwenden - met inachtneming van bepaalde marges. Het resultaat is een zich traag voortbewegende muziek, waarin de typisch Cageaanse combinatie van 'bepaaldheid' en toeval zeer herkenbaar is. Soms zijn de lengtes van de time brackets fraai gevonden, zoals in Two voor sho (een Japans mondorgel) en viool. De secties voor de sho duren hooguit 10 minuten, omdat het instrument, dat voor het spelen verwarmd moet worden, tijdens het spelen afkoelt, zodat de speler iedere 10 minuten van instrument moet wisselen. Cage heeft een groot aantal number pieces geschreven. Een aantal is nu op cd gezet, gespeeld door het Ives Ensemble. (H.J.)_